Getuigend vrouw-zijn

De onderdanige vrouw

Het begin van 1 Petrus 3 maakt op indrukwekkende wijze duidelijk dat Gods Woord op geen enkele wijze wil weten van een onderwaardering van de vrouw. In Christus is noch man noch vrouw (Galaten 3:18). Dat bedoelt Petrus niet op feministische of geëmancipeerde wijze. Zowel als schepsel als in de genade zijn man en vrouw van gelijke waardigheid. De Heere waardeert vrouwen niet onder, maar in Zijn rijk nemen ze vaak sleutelposities in.

We hoeven alleen maar te denken aan de vele vrouwen rondom Jezus. Denk ook aan de belangrijke plaats van iemand als Monica, de moeder van kerkvader Augustinus.

We zijn wel benieuwd wat voor een taak de vrouwen is toebedeeld. Wat zullen vrouwen in Gods Koninkrijk mogen doen? Welke opdracht geeft de Heilige Geest hen bij monde van Petrus? Is dat iets geweldigs, iets opzienbarends? Het lijkt eigenlijk heel eenvoudig; wees uw eigen mannen onderdanig. Een beetje teleurgesteld leggen we ons bijbeltje weer neer. Is dat nu alles wat de Heere bedoelt voor een vrouw in Gods Koninkrijk? Ik denk dat hier minstens vier lessen in opgesloten liggen:

a. Het maakt ons duidelijk dat het in Gods Koninkrijk niet gaat oin de buitengewone dingen, maar juist om de gewone dingen. Het eenvoudige is bijzonder. Het kleine is groot. Wij zijn vaak zo groot in eigen oog dat het bijzonderste nog niet bijzonder genoeg voor ons is. Maar als de Heere in ons leven woont en werkt, worden we een voudig. We slaan niet meer naar hoge dingen, maar we voegen ons tot de nederige.

Het christenleven begint zo heel dichtbij. In de kleinste cirkel waarin de Heere ons geplaatst heeft.

Man tegenover vrouw, vrouw tegenover man, kind tegenover ouders, ouders tegenover kind. Werkgever en werknemer.

Het christenleven is dan ook heel concreet. Het krijgt gestalte in de omgang met de man die je elke dag ontmoet, waar je het meest intensief mee omgaat. Daar begint het christelijk getuigenis. We dienen onderdanig te zijn, ook aan de man die misschien niet zo'n persoonlijkheid is, of een onaangenaam karakter heeft. Dat is tegelijk ook het moeilijkste. Mooi en aardig doen tegenover vreemden of mensen die we zelden ontmoeten, is wel vol te houden. Maar zelfverloochening tegenover hem met wie we bed en tafel delen, gaat veel dieper. Dan kunnen we niet volstaan met onderdanig doen, maar dienen we onderdanig te zijn.

Hier zal het moeten beginnen, anders begint het nergens. We kunnen indrukwekkende activiteiten ondernemen, maar dat is krachteloos als het niet gedragen wordt door een leven van onderdanigheid en zelfverloochening. Zonder tere omgang met onze man maken we alle goede woorden tot een aanfluiting.

b. Het maakt ons duidelijk dat het christelijke leven haaks op de geest van de tijd staat. We moeten niet denken dat de onderdanigheid van de vrouw in de eerste eeuw zo'n vanzelfsprekendheid was. Ook in de Korinthebrief wordt ons duidelijk dat er sprake was van emancipatiebewegingen. Ook wat dat betreft is er niet zoveel nieuws onder de zon. Haaks op de geest van de tijd laat Petrus uitkomen dat het christenleven betekent dat we niet meegaan met de grote massa, maar alleen durven staan.

We herkennen ons duidelijk in deze situatie. De moderne slavernij wil beweren dat een vrouw echt vrij is als ze zichzelf bewijst en carrière maakt. Ze telt eigenlijk niet mee als ze geen baan heeft. Het vrouw-zijn voor de man en het opvoeden van kinderen is in het moderne denken iets minderwaardigs. Uit de geruchten dat moeder zijn eigenlijk een betaalde baan zou moeten zijn, kunnen we leren dat je alleen meetelt als het omgerekend kan worden in geld.

De Heilige Geest werkt verborgen, maar Zijn werk komt wel openbaar. Hij bevrijdt ons uit deze moderne mach ten. De houding tegenover onze man is een goede test of wij van deze wereld zijn, haar gelijkvormig zijn, of dat het Woord van God ons enige richtsnoer is.

c. De zon verlicht het stadsgewoel en de kleinste dorpen. Een eenvoudige hut en het deftigste paleis worden verwarmd en verlicht door de glanzende stralen van de zon. Koning en bedelaar kunnen niet buiten licht. Zo is ook Gods Woord een lamp op alle terreinen van het leven. Het vertelt ons niet alleen hoe we zalig moeten worden, maar ook wat heilzaam is voor de gehele samenleving. Voor alle eeuwen en voor alle culturen wijst Gods Woord aan hoe de orde is. Zonder orde krijgen we wanorde.

De man is het hoofd van de vrouw (1 Korinthe 11:3). Dat geldt niet alleen binnen het huwelijk, maar dat is een scheppingsregel. Zeker binnen het huwelijk krijgt dit gestalte. Niet omdat de man meer is, maar omdat er nu eenmaal een "voorzitter" dient te zijn in de samenleving van man en vrouw. De man draagt de eindverantwoordelijkheid voor het reilen en zeilen van het huwelijk en het gezin. Hij zal zich tegenover de Heere moeten verantwoorden over de gang van zaken. Het is dan ook geen beperking voor de vrouw, maar een bevrijding.

Deze woorden staan in het brede verband van de Heilige Schrift. Keer opgen de vrouw die zichzelf opgeruimd verloochent. keer bemerken we in Gods Woord hoeveel schade een opstandige en dak kunt wonen, dan met een kijfachtige huisvrouw verkeren. Dan verleidt Eva Adam. Dan bedriegt Rebekeen val voor Simson. David wordt beongehoorzame vrouw en wat een zeheersende vrouw aanricht. Ze maakt haar man en haar gezin ongelukkig, Verschillende keren laat Salomo ons weten dat je beter op de hoek van het ka Izak. Dan verleidt de vrouw van Job hem tot godslastering. Delila is spot door Michal. Door vrouwen buigt de oude Salomo zijn knieën voor de afgoden. Wat een ellende brengt de ongehoorzame vrouw en wat een zegen de vrouw die zichzelf opgeruimd verloochent.

d. Met de oproep tot onderdanigheid zouden we de indruk kunnen krijgen dat dit een specifieke vrouwelijke roeping is. Alsof de man naar willekeur kan heersen en gebieden over zijn vrouw. Niets is echter minder waar. Zonder ootmoed kan er van geen geestelijk leven sprake zijn. Alle deugden en ijver zijn waardeloos zonder ootmoed. We gaan onszelf van harte wantrouwen en de Heere alleen vertrouwen. Alle geestelijke overmoedigheid krijgt een knak. Het christenleven begint ermee dat we onderdanig zijn aan onze ouders, aan de overheid en aan onze man. We strijden tegen onze heerszuchtige neigingen.

Onderdanigheid is niet voorbehouden aan de vrouw, maar de man wordt evenzeer opgeroepen om de vrouw onderdanig te zijn. We lezen dat bijvoorbeeld in Efeze 5:21: "Elkaar onderdanig zijnde in de vreze Gods." Daarna staat er: "Gij vrouwen, weest uw eigen mannen onderdanig, gelijk de Heere." De onderdanigheid van de vrouw is ingebed in de onderdanigheid van de man.

Ook hij mag een dienstbaar leven leiden, dat de grondgestalte van zijn christelijke echtgenoot-zijn is: hoe kan ik je van dienst zijn?

Nergens lezen we dat een man wordt opgeroepen om over zijn vrouw te heersen. Wel dat het voorbeeld van Christus hem voor ogen geschilderd wordt om zijn vrouw lief te hebben, zoals Christus Zijn gemeente heeft liefgehad. Dat gaat heel ver. Hij gaf er Zijn leven voor… Een man zal zijn vrouw met zorgvuldigheid en teerheid, respect en zorg omringen.

Een vrouw mag haar christelijke onderdanigheid concreet laten uitkomen in de verhouding met haar man. Het huwelijk is een oefenschool in zelfverloochening. De onderdanigheid aan de Heere brengt de vrouw concreet tot uitdrukking in onderdanigheid aan haar man. Ze erkent hem als de gezagsdrager die de Heere over haar gesteld heeft. Opstand tegen haar man betekent niets minder dan opstand tegen God en breken met Zijn instelling.

Wie zou menen dat dit tot oneer van de vrouw is, leze vers 22. De engelen zijn aan Christus onderdanig. Voelen zij zich daarbij ongelukkig en beperkt in hun vrijheid? Allerminst. Dat is de hemel voor hen. We herinneren ons dat het zo gemaakt is in het paradijs. Toen alles zo goed was in de omgang met de Heere en elkaar, was de man het hoofd van de vrouw. De vrouw is zo echt vrouw. Ze komt hiermee tot haar bestemming. Ze heeft meer geluk in onderdanigheid dan een geëmancipeerde vrouw in ontevredenheid. Genade gaat dan tegen onze ontaarde natuur in, om de natuur te herstellen. De onderdanige vrouw is geen ongelukkige vrouw, maar zeer gelukkig. Er komt weer iets van de schepping terug. Wie in Christus is, is een nieuw schepsel.

Is deze onderdanigheid onbegrensd? Het huwelijksformulier maakt indrukwekkend duidelijk van niet. In de dingen "die recht en billijk zijn" verstaan we onze plaats. Wat tegen Gods Woord of tegen alle burgerlijkheid ingaat, mogen we weigeren. Hier is wel een teer geweten nodig!

Hoe komen we aan deze onderdanigheid? Het is geen prestatie van ons. We zullen niet door onze goede voornemens en onze ernst onderdanige vrouwen zijn. Onderdanigheid is een vrucht van de gemeenschap met de Heere Jezus Christus. Hij was onderdanig aan Zijn Vader, maar ook aan schepselen. Hij kwam niet om gediend te worden, maar om te dienen en Zijn ziel te geven tot een rantsoen voor velen. Hij had een dienend leven van zelfverloochening. Dat was Zijn liefde. Liefde die zichzelf niet zoekt, maar zo Zichzelf verloochent dat Hij de hemel verliet en mens werd, smaadheden droeg en Zijn leven gaf aan het kruis. Hoe nauwer onze gemeenschap met de Heere Jezus Christus, hoe meer onze natuur overwonnen en gedood wordt en we in hartelijke liefde en zelfverloochening onze meest nabije naaste mogen dienen. Echte onderdanigheid is geen juk, maar een lust. We zijn niet gedwongen onderdanig, maar vrijwillig. Deze oproep is bedoeld om ons des te meer aan de Heere Jezus te verbinden in de diepe overtuiging dat we zonder Hem niets kunnen doen. Onderdaaf, maar een heernigheid is geen strlijk leven in navolging van de Meester.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen