De organisaties die Jezus kende ...EN DIE HIJ TOCH NIET OVERNAM

Dat het Nieuwe Testament geen kerkelijke organisatie die boven die van de plaatselijke gemeente uitgaat, kent, komt niet omdat men toen nog niet wist wat organiseren was. Er waren indrukwekkende organisaties genoeg. Er was het Romeinse Imperium. Er was een wijd verbreid verenigings- en gilde-wezen. Ook het geldverkeer was georganiseerd; cheques in Rome uitgeschreven konden bv. in Alexandrië worden geïnd. En wat het godsdienstige leven betreft: Christus en de apostelen kenden van zeer nabij het Sanhedrin, de belangrijke overkoepelende organisatie die de supervisie had over het joodse godsdienstige en kerkelijke leven. De bevoegdheden van het Sanhedrin reikten tot ver buiten de grenzen van Judea. In Hand. 9:2 wordt melding gemaakt van volmachten aan Saulus verstrekt om Joodse christenen in Damascus te arresteren en naar Jeruzalem te brengen, met de duidelijke bedoeling dat ze daar door het Sanhedrin zouden worden gehoord. Christenen waren immers in Saulus' ogen afvalligen, ketters, verleiders. En de rabbijnse voorschriften inzake ketterij en afval bepaalden dat dergelijke mensen voor het Sanhedrin in Jeruzalem moesten gebracht worden.

Als Paulus zijn eerste onderhoud met de Joden in Rome heeft, verzekeren .ze hem dat ze aangaande hem geen brieven uit Judea ontvangen hebben. Ook hier moeten we denken aan brieven van het Sanhedrin. Het is bekend dat het Sanhedrin gevolmachtigde boden of zendbrieven naar alle Joodse gemeenschappen in de wereld stuurde om de voltrekking van het vonnis tegen een afvallige bekend te maken. In zulke zendbrieven werden dan omtrent de veroordeelde volledige bijzonderheden vermeld („.).

Binnen de grenzen van Judea waren de bevoegdheden van het Sanhedrin uiteraard nog groter dan daarbuiten. Zijn autoriteit was zo groot, dat op ongehoorzaamheid jegens het Sanhedrin of op oppositie tegen zijn besluiten de doodstraf stond. Wie de regels bestudeert die door het Sanhedrin werden toegepast in geval van dwaalleraars en ketters, ondergaat een vreemde sensatie. Hij heeft het gevoel eindelijk de brandstof ontdekt te hebben, waarmee kerkelijke machinerieën in haar nu al bijna twintig eeuwen lange geschiedenis op gang gehouden worden. Jezus en zijn apostelen kenden dus de figuur van locale synagogale gemeenschappen met de haar overkoepelende, sterk autoritaire superstructuur van het Sanhedrin. Het is veelzeggend dat ze voor de inrichting van de gemeente van Christus wel de figuur van de locale gemeenschap hebben benut, maar de overkoepelende organisatie hebben laten vallen.

Christus heeft blijkbaar aan het vandaag zo veel gehoorde bezwaar dat het zonder zo'n superstructuur maar een grote chaos gaat worden, weinig waarde gehecht. ,De oudste kerkelijke vergaderingen', schrijft Bavinck, ,waren gemeentevergaderingen, hoogstens door afgevaardigden van naburige gemeenten bijgestaan'. Wie vandaag een pleit voert voor synoden en heel de daaraan vastgekoppelde kerkelijke organisatie, voert het pleit voor een machinerie die de grenzen van de Nieuwtestamentische normen overschrijdt. En ik meen dat het onjuist is, de kerken aan meer te willen binden dan Christus haar geboden heeft. (blz. 62-65).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen