IRS cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van IRS te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van IRS.

Bekijk het origineel

OP AVONTUUR...

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

OP AVONTUUR...

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Wondermooi is het geweest om juist in de regentijd in Mexico en Guatemala te zijn. Het is de tijd van een klimaat dat wij helemaal niet kennen. Stralend kan de dag beginnen en ook blijven, maar dan plotseling om een uur of twee, drie…dan komen de wolken. Niet zomaar wolkjes, maar massieve zwarte luchten die met allerlei krullen en draaiwolken de hele lucht gaan vullen.

Toen we het de eerste keer meemaakten, was het heel indrukwekkend en misschien voor sommigen wel beangstigend.

En toen opeens was er de ontlading… Met een paar grote bliksemflitsen en zware donderslagen, brak de regen los. Plenzend, hozend, stortte het water van de hemel.

In een half uur tijd stond er in veel straten bijna een halve meter water. Door het water heen zeulden onze gidsen de auto's naar Campeche. Wat zou ons daar te wachten staan? Een camping was het doel voor deze nacht. Toen we in de plaats aankwamen, was de regen bijna opgehouden. Maar de straten en pleinen stonden vol water. Zo ook onze campingplaats. Wat nu? Tenten opzetten in het water? Dat is niet echt prettig.

In deze stad waren geen grote hotels dan dat ene heel dure waar we voor stonden. Goede raad was duur. Nee, toch niet. Het kostte ons alleen een telefoontje naar een gemeente. Toen ik het de gidsen voorstelden om

mensen op te bellen in de stad, was hun verbaasde vraag: "Kent u hier dan mensen?".

Mijn antwoord was: "Nee, maar we hebben hier broeders en die vragen we te hulp."

In het dure hotel hebben we gezocht in een telefoonboek naar "Iglesia", "kerk". En we vonden! We hebben het probleem aan de voorganger voorgelegd en gevraagd of we misschien in de kerk konden slapen. Maar hij had een heel ander voorstel: Twee broeders stelden hun woning beschikbaar voor onze groep. De twee echtparen die in de groep waren, kregen elk een eigen kamer bij een ander gezin. Heerlijk om deze broederschap te ervaren in dat verre Mexico.

Om half elf 's avonds was de vraag van de voorganger: 'Wilt u morgen onze classis toespreken?' Eigenlijk leek dat een probleem, we zouden heel vroeg vertrekken omdat we ver moesten rijden die volgende dag. Maar dat probleem was snel verdwenen; de bidstond van de classis werd om zes uur in de ochtend gehouden. Samen met onze tolk en de voorganger van de gemeente en nog een oudere man zijn we om half zes in de ochtend vertrokken. Tientallen voorgangers en ouderlingen stroomden in de kerk samen. Een kerk waaraan al enkele jaren niet verder gebouwd was. Het geld ontbrak. Ramen of deuren zaten er niet in het gebouw, alleen gaten waar ze moesten komen. Voor de deur hing een lap vitrage. In de kerk stonden allerlei stoelen en een soort banken. En hier opende onze gastheer de classis. Een vergadering van afgevaardigden uit vele gemeenten in dat deel van Gods Koninkrijk.

Deze voorganger was tot voor enkele jaren diep verslaafd aan drugs, daar heeft de Heere hem uitgehaald om hem een plaatsje te geven onder de werkers in Zijn wijngaard. Wat een heerlijk wonder om daar dan te mogen zijn. In een arme gemeenschap van broeders die de Heere willen dienen. Na de openingswoorden en het gebed kreeg ik het woord om de classis toe te spreken. Onze voorganger, Efraïm, had gezegd: "Wij hebben bemoediging nodig. Wij hebben het zwaar, hier in Mexico."

De Heere gaf me wat zicht op Openbaring 12. De vrouw en de draak. Ik heb over dit Bijbelgedeelte gesproken, heel bemoedigend. Niet omdat ik het bemoedigend moest maken. Maar het staat er zomaar allemaal.

Wat hebben we daar een vreugde in de Heere mogen ervaren. Onvergetelijk. Banden voor de eeuwigheid. Broederschap over grenzen van taal en oceanen heen.

Toen ik aan het einde van mijn toespraak de broeders opriep: "Broeders gebruik de vleugels die aan de vrouw, aan de gemeente, zijn gegeven. Sla ze uit en stijg met geloof en gebed op naar de Vader der lichten!". Toen stak een oudere man zijn handen in de lucht en riep heel eerbiedig; 'Halleluja, Amen'!

Bemoedigend, waren we zelf bemoedigd!

Zo werkt onze Heere!

De groep was in de tussentijd ook wakker geworden en opgestaan en toen wij om een uur of half negen terugkwamen, konden we met elkaar de reis voortzetten. Vervrolijkt door deze ervaring. Bemoedigd door dit contact. Adressen werden uitgewisseld en vol goede moed gingen we naar de volgende plaats.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 november 1997

In de Rechte Straat | 28 Pagina's

OP AVONTUUR...

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 november 1997

In de Rechte Straat | 28 Pagina's