ALS DE HEERE ZEGENEN WIL

Gisteren (woensdag) ben ik een heidense tempel gaan bezoeken hier in Trivandrum. De gevels van zulke tempels staan vol afgodsbeelden, bijna niet te tellen zoveel. Bij de ingang zijn wijwaterbakken aangebracht, precies zoals bij de roomse kerken. Dat wijwater moet dienen om de boze machten te weren, voordat men de tempel (of de r.-k. kerk) binnengaat. Opzij was een sacristie, waarin priesters aanwezig waren en de priesterkleren hingen. Een van de priesters was bereid om te poseren voor onze camera. We mochten alleen in het portaal tot aan de drempel, maar dan moesten we onze schoenen of sandalen uittrekken. Maar als we verder de tempel in wilden gaan, dan moesten we Hindoes zijn en ook een lap om ons middel dragen, zoals de mannen dat hier meestal hebben.

In de verte kon je iets zien, dat wel een soort binnenste heiligdom moest zijn. Een meisje droeg een offer naar binnen: cocosnoten en rijst.

Toewijding aan een god

's Avonds zagen we in de straten in de buurt van Trivandrum een processie. Enkele jongens en meisjes liepen in een kring. Daarbij werd veel lawaai gemaakt. Men vertelde mij: Deze jongelui gaan zich als slaven toewijden aan een bepaalde god of godin. Dan, zo menen ze, zullen ze hun gehele verdere leven de bescherming mogen genieten van die god of godin.

Ook dat deed mij denken aan de roomse kerk. Daar heb je nog steeds de toewijding van Maria en dat gebeurt met name bij een huwelijksinzegening. Dan knielt het bruidje neer voor het beeld van Maria en wijdt zichzelf aan haar toe, waarbij zij een speciale zegen van Maria ontvangt. De heiligverklaarde Grignon de Montfort heeft zelfs de devotie van de „liefdesslavernij" tot Maria ingevoerd, waarbij een rooms-katholiek zich voor altijd in een liefdesverhouding tot Maria plaatst en zozeer zich aan haar toewijdt, dat hij (of zij) niet meer beschikt over de verdiensten van zijn (of haar) goede werken en de besteding daarvan geheel aan Maria overlaat.

Aangestreken aan een beeld

Wij gingen naar de tempel, waar de processie zou arriveren. Het beeld van de afgod was uit de tempel gehaald en in een speciaal tentje gebracht en ter verering uitgesteld. Het tentje was versierd met bloemen en gekleurde lampen. De priester bood mij een bloem aan, waarvoor ik dan wel wat zou moeten betalen. Men vertelde mij echter dat die bloem aan het beeld was aangestreken en aan een mens bescherming biedt, wanneer hij die met eerbied en geloof in ontvangst neemt.

In Wittem (L.) hadden wij ook een beroemd Gerardusbeeld en in Roermond het beeld van Onze Lieve Vrouw in het zand. Allerlei voorwerpen, vooral rozenkransen en medailles werden aan dat beeld aangestreken en als je die voorwerpen met eerbied en geloof met je meedroeg naar huis, dan kon zulk een pelgrim ook rekenen op een bijzondere bescherming van Gerardus of Maria.

Drie priesters zaten naast elkaar en reciteerden eentonig, naar men mij vertelde, de wonderbare geschiedenis en de macht van deze afgod.

Demonische suggestie

Wat is de godsdienst van Israël, ook louter van godsdiensthistorisch oogpunt bezien, verheven geweest. Geen beelden, geen voorstelling van de levende God, maar slechts de innerlijke omgang met en het vertrouwen in de God van het Verbond. Hoe groots zijn de psalmen. Hoe ontroerend de profeten. Ja, ik kan hun strijd tegen de beeldenverering van de Baal, tegen de afgodendienst op de offerhoogten, tvgen de beeldenverering van de God van het Verbond in Dan en Bethel, nu heel wat beter begrijpen.

Er gaat van zulke heidense feesten een suggestie uit, onwillekeurig wil je jezelf warmen aan dit religieus dilirium, hoe dwaas het ook is. Zo kan ik verstaan dat zelfs intellektuele Hindoes hieraan meedoen. Het is een irrationele bestorming van de hemel, opgejaagd onder de zweepslagen van de demonen. De beelden in de tempel hebben dan ook iets lachwekkends primitief en toch zijn er oerangsten in uitgedrukt. Arme, arme wereld, die zo onder de druk ligt van de machten van de duisternis. En wat is het ontzettend, dat de r.-k. kerk al die heidense praktijken met een christelijk vernisje binnen het christendom heeft binnengevoerd! Daardoor is het roomse christendom tot ver beneden het jodendom teruggezonken en is een heidense religie geworden met slechts restanten van het ware christendom, of, om het met de woorden van Calvijn te zeggen: „Een kerk, die tot ruïne vervallen is".

Een prachtig plan, maar..

Gisteravond (donderdag) zijn we tot een afronding van onze plannen gekomen en hebben ze met het hele comité besproken. Het heeft wel urenlange gesprekken gevergd met allerlei ex-priesters en met de afzonderlijke leden van het comité. Zo groeide het plan steeds meer en meer en het werd gisteravond eenstemmig aanvaard. Het is een prachtige opzet en zit strategisch uitstekend in elkaar. Het is helemaal aangepast aan de situatie in India, vooral in Kerala. Natuurlijk kan ik er nog niets over vertellen. Het moet eerst door het bestuur van de Stichting In de Rechte Straat besproken worden. Maar ook al wordt het al of niet gewijzigd goedgekeurd, dan nog zal het niet verstandig zijn alle kaarten op tafel te leggen. Een goed strateeg maakt niet al zijn krijgsplannen bekend.

Een prachtig plan.. maar terwijl ik dat zo neerschreef, voelde ik heel sterk de diepe afhankelijkheid van de Heere. Wij kunnen van alles organiseren, maar als het de Heere niet behaagt, Zijn zegen daaraan te hechten, dan haalt het allemaal niets uit. Daarom wilde ik op dit moment u, lezers, met aandrang vragen het werk in India heel bijzonder te gedenken in uw gebeden. En dit openlijk veroek cm uw aller gebed is dan tevens een openlijke belijdenis van onze onmacht. Het is tevens een openlijk getuigenis, dat de Heere het wél kan en een openlijke uiting van ons vertrouwen, dat Hij het doen zal. Hém alleen zij de eer!

L. en P.

Aangaande ons India-plan nog het volgende. In het comité zitten ook twee niettheologen. We hebben met hen langdurige gesprekken gehad, die uitermate verkwikkend waren. Zij schreven ook twee uitvoerige rapporten. Een van hen had aan één van de rapporten na ons gesprek tot drie uur in de morgen gewerkt om het klaar te hebben voor een volgende bespreking met ons.

Het is beter de namen van deze mensen niet te noemen. Eén is lector aan de universiteit van Trivandrum. Laten we hem L. noemen. De andere is zijn betrekking als leraar kwijtgeraakt en bekleedt nu een funktie in de politiek. Laten we hem P. noemen. P. vond het gesprek met ons zo belangrijk dat hij daarvoor geprobeerd had een afspraak met de minister van binnenlandse zaken van de staat Kerala (53 miljoen inwoners) te verzetten. En hij was daar gelukkig in geslaagd. Zij hadden de indruk gekregen dat onze stichting als uitsluitend doel had ex-priesters te helpen en dat ik dus als een soort rijke oom uit het Westen naar India was gekomen om er sinterklaas te gaan spelen. Maar toen ik vertelde dat ons eerste doel juist was de verkondiging van het Evangelie, klaarden hun gezichten meteen op. Want dat is het wat zij ook willen. Enkele citaten uit hun rapporten:

„De New Man Movement van India is een uiting van onze poging om Jezus Christus, onze Heere en Zaligmaker, te verstaan door Zijn woorden in de Bijbel". „Op geen enkele wijze mag het misverstand bestaan dat onze beweging voornamelijk tot doel zou hebben het steunen van ex-priesters en ex-nonnen. Het uittreden van priesters en nonnen is slechts een gevolg van het brengen van het Evangelie in de r.-k. kerk. Vanzelfsprekend moeten wij die mensen dan helpen in hun nood, anders zouden we het Evangelie niet waarmaken, waarin de Heere ook de gelijkenis vertelt van de barmhartige Samaritaan. Maar het ontstaan van ex-priesters en ex-nonnen is slechts een bij-produkt van onze aktiviteit. Het is het Woord Gods dat gisting brengt in de r.-k. kerk. Wij hebben in gesprekken met menige ex-priester en ex-non heel duidelijk gesteld, dat zij alleen dan deel uit kunnen maken van onze beweging, wanneer ze oprecht verlangen om te werken in de wijngaard van Christus".

Vindt u dit geen prachtige bijbelse taal? Ds. Wesley en ik, we waren enthousiast over deze L. en P. Ds. Wesley zei: „Geef me nog tien van zulke mannen en ik bekeer er, menselijkerwijze gesproken, heel Kerala mee". Ja, zij hebben begrepen, dat ze geroepen zijn tot een profetisch priesterdom. En dat hebben ze in de Bijbel gevonden, ondanks hun roomse opvoeding en indoctrinatie. Wat is dat Woords Gods toch machtig!

Drie soorten ex-priesters

Zij gaven in hun rapport ook een uitstekende analyse van het ex-priesterprobleem. Ze schreven: „We moeten onderscheid maken tussen drie soorten expriesters.

1. Priesters, die hun ambt neerleggen, omdat ze de wet van het celibaat niet kunnen onderhouden. Ze hebben geen moeilijkheden met de r.-k. leer of met de r.-k. overheid. Ze willen rooms-katholiek blijven om, nadat zij van de paus het verlof gekregen hebben om te trouwen, een gelukkig huwelijksleven te leiden. Als de paus dat had toegestaan, dan zouden ze als gehuwde priester hun werk gewoon hebben voortgezet.

2. Sommige priesters komen in opstand tegen de korruptie binnen de kerk, tegen de bureaucratische en dictatoriale wijze van optreden van de bisschoppen en de kloosteroversten. Zij passen niet binnen deze organisatie en botsen, vanwege hun hoekig en recalcitrant karakter, overal tegenaan. Zij liggen dan ook bijna uitsluitend overhoop met hun overste, maar niet met de r.-k. leer. Als de r.-k. kerk van Kerala wat democratischer was en wat meer vrijheid en ruimte had gegeven, dan zouden ze hun ambt niet hebben neergelegd.

3. Er zijn echter ook priesters, die zich verzetten tegen de kerk vanwege de leer, die zij aan de mensen voorhoudt. Gewoonlijk hebben deze priesters een duidelijk inzicht in de zending, die zij van de Heere hebben gekregen. Zij zijn ook bereid om offers te brengen voor de overtuigingen, die zij zijn toegedaan.

Wij willen het probleem van de ex-priesters bezien vanuit het standpunt van het nieuwe geloof (De onderstreping was van henzelf. H.J.H.). Daarom hebben de ex-priesters en ex-nonnen van de eerste categorie voor ons geen waarde. Als we ze ergens mee kunnen helpen, zullen we dat graag doen. Maar die hulp staat bij ons volledig op het tweede plan.

De tweede groep ligt wél binnen ons gezichtsveld, en hier rijst dan meteen de vraag: Wat kunnen wij doen om het nieuwe geloof bij hen ingang te doen vinden? Het is waar, hun uitgangspunt was negatief. Ze zijn rebellen tegen de r.-k. diktatuur. Maar dat uitgangspunt kan omgevormd worden tot een positieve konstruktieve houding, wanneer zij maar voldoende bijbelse leiding zouden ontvangen en de gelegenheid kregen om rondom het Woord Gods over hun problemen van gedachten te wisselen.

Dan is er de derde groep n.l. zij die gewetensbezwaren hebben tegen de leer van de r.-k. kerk en die dus reeds een eigen positieve overweging hebben, zij moeten een band met elkaar krijgen. Alleen door gezamenlijk op te trekken kunnen hun pogingen het beste slagen".

Psychische misdaden

Als nuchtere mensen, die midden in het leven staan, gaven ze ook hun kijk op de frustraties van de doorsnee ex-priester. Ze schreven:

„De priester wordt reeds in zijn vroegste jeugd geronseld en verblijft dan gedurende tien tot vijftien jaar in het seminarie. Hij staat daarom buiten het leven. Als zich gedurende zijn seminarietijd bij hem leiderstalenten openbaren, dan worden die gebruikt voor de belangen van de kerk. Als hij dan daarna kapelaan of pastoor wordt, dan wordt hij door de parochianen als leider aanvaard, niet omdat hij leiderscapaciteiten zou bezitten, maar eenvoudig vanwege zijn ambt als priester. Hun egocentrische houding, die hun celibataire levenswijze vanzelf met zich meebracht, en de pseudo-positie die ze bekleedden (als leiders vaak zonder werkelijke leidingscapaciteiten), zijn oorzaak dat ze een verwrongen kijk op allerlei dingen hebben gekregen. En als ze dan de kerk verlaten, dragen ze die frustraties met zich mee en die belemmeren dan vaak een vruchtbare samenwerking met anderen. Wij hebben daaromtrent teleurstellende ervaringen moeten incasseren en wij als leken hebben soms heel wat tijd moeten besteden om onderlinge ruzies tussen ex-priesters te beslechten; tijd die beter voor konstruktieve doeleinden had kunnen worden besteed".

Inderdaad, dat is een realistische beschrijving, die echter beantwoordt aan de werkelijkheid. De moeilijkheid is bovendien dat de priesters van de ene kant opgevoed worden met een meerderwaardigheidsgevoel tegenover de massa van de leken. Maar diep in hen is er tegelijk een sterk minderwaardigheidsgevoel tegenover de leken om verschillende redenen, o.a. ook omdat de meest eenvoudige leek uit ervaring méér weet over fundamentele zaken als huwelijk en gezin dan de priester. En ook omdat hij als priester wel aanvoelt dat hij buiten „het" leven staat. Wanneer ze dan hun ambt neerleggen, ontdekken ze dat ze in vele dingen een achterstand hebben. Ze zijn dan soms net als kinderen. Maar hoe moet je hen dat duidelijk maken zonder hun minderwaardigheidsgevoel nog pijnlijker te treffen? Daarvoor is veel takt en wijsheid nodig. En meerdere ex-priesters kunnen niet geholpen worden. Ze spinnen zich steeds meer in, in hun angstige kleinzieligheden.

Dat is een van de grootste misdaden van de r.-k. kerk gedurende de eeuwen: De psychische misvorming van de priester. Wat een vreselijke schuld heeft de r.-k. kerk daardoor op zich geladen!

Maar laat ik dit verslag niet met deze sombere klank beëindigen. Wij zijn uit Kerala vertrokken met een gevoel van grote dankbaarheid. „Als de Heere deze plannen wil zegenen, dan zou wel eens een historisch uur voor de r.-k. kerk in Kerala kunnen zijn aangebroken", zo zei ds. Wesley. Inderdaad: „Als de Heere wil..". Daarom nogmaals: Bidt voor dit werk in India!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen