De kerk in Tongeren

Halloween (31 oktober) is oorspronkelijk een Keltisch nieuwjaarsfeest. De Kelten geloofden dat op die dag de geesten van alle gestorvenen van het afgelopen jaar terugkwamen om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen voor het komende jaar. Bij het feest versieren mensen hun huis met allerlei spullen die te maken hebben met de dood en het dodenrijk.

Als ds. Toon Vanhuysse, voorganger van de protestantse gemeente De Stem van de Goede Herder, door de stad loopt, ziet hij huis aan huis heksen achter de ramen hangen. “Op de scholen van lager onderwijs wordt er veel aandacht aan Halloween besteed. Via de scholen leeft het hier heel sterk”, zegt hij.

Dood is dood?

Eerdere jaren verspreidde de gemeente wel eens evangelisatiefolders waarin werd ingespeeld op Halloween. Dit jaar koos de gemeente echter voor een folder over Allerzielen (1 november), het feest waarbij rooms-katholieken hun overleden geliefden gedenken. “Mensen leggen op die dag chrysanten neer op de graven en bidden in de kerk voor overledenen.”

De folder, met de titel “Dood is dood?” speelde hierop in en bevatte een oproep om te geloven in de Heere Jezus. Twee uur na de folderactie werd ds. Vanhuysse gebeld door een vrouw. Ze had de folder gelezen en was helemaal overstuur. “Ze zei: Ik heb echt iets verkeerds gedaan en daar heb ik wroeging over. Ik zal de pastoor bellen en het hem belijden. Ik zei: Het is goed dat je de pastoor belt, maar ga vooral naar Jezus Christus. Vraag Hem om vergeving en je zult vergeving ontvangen. Je hoeft het niet aan de pastoor te vertellen”, zegt ds. Vanhuysse. “Meen je dat? zei ze, ik voel me opgelucht!”

Mariafeesten

Volgens ds. Vanhuysse is de “geloofsbeleving” van rooms-katholieken “sterk achteruit gegaan”. “Er zijn veel kerkelijke gewoontes en een vroomheidscultus. Dat zit er bij veel mensen heel sterk ingebakken. Ook al gaan ze niet naar de kerk, toch roepen ze bijvoorbeeld de heilige Rita om uitredding uit hun problemen.” Hij noemt ook de Mariacultus. “De mensen worden nu alweer opgeroepen om mee te doen aan de Mariafeesten in 2016.”

De “Kroningsfeesten” zoals deze Mariafeesten officieel worden genoemd, vinden eens per zeven jaar plaats en staan helemaal in het teken van Maria. Zo trekt er een grote processie door de stad waarbij mensen verkleed gaan als Bijbelse personen en ook het Mariabeeld uit de Onze-Lieve-Vrouw-Geboortebasiliek wordt rondgedragen. De voorbereidingen voor de feesten van 2016 zijn al aan de gang. “Vorige week was er weer een oproepje om mee te doen aan de Mariafeesten,” zegt ds. Vanhuysse.

Kosovaars gezin

De gemeente komt soms handen tekort om zich bezig te houden met folderwerk in de omgeving. In de gemeente zelf is al veel werk te doen, op allerlei terreinen. In de namiddag gaat ds. Vanhuysse regelmatig bij gemeenteleden op bezoek. “Ik ga naar mensen met noden. Zo zijn er een aantal alleenstaande vrouwen die voor hun kleinkind zorgen. Soms wordt het hun te veel. Vaak zijn ze te sterk betrokken. Ze willen er toch voor zorgen dat hun kleinkind de goede weg bewandelt. Dan probeer ik hen wat te bemoedigen.”

Er zijn ook veel allochtonen die soms de kerkdiensten bezoeken. “Ik kom vaak bij een Kosovaars gezin. De vrouw met drie kinderen staat er alleen voor. Ze is door haar man verlaten. Het zoontje van 7 jaar heeft een stoma. Hij is in Kosovo geopereerd, maar de operatie is mislukt. Je weet hoe kinderen zijn. Ze lachen die jongen uit als het zakje volgelopen is, en dan raakt die jongen in paniek. Ze hadden een verblijfsvergunning, maar die is nu ingetrokken.”

Ds. Vanhuysse is niet de enige die bezoekjes aflegt aan gemeenteleden. Ook de net aangestelde diakenen, zijn zoon Dominiek Vanhuysse en Eddy Panjaer, doen dat. Op die momenten lezen ze uit de Bijbel en bidden ze ook samen met de mensen die ze opzoeken. Ze houden hier elke twee weken de maandagavond voor vrij. Hun taakgebied is heel breed, want zij doen ook veel praktisch werk, zoals het onderhouden van de tuin bij de kerk.

“Ze snoeien en maaien het gras bij de kerk. Dat moest ik vroeger zelf doen. Dominiek heeft zaterdag nog het gras gedaan. Eddy is zo bewogen. Dat vind ik zo bijzonder”, zegt ds. Toon Vanhuysse.

Voedselpakketten

Inmiddels hebben de nieuwe diakenen hun eerste bezoekjes achter de rug. “We zijn langs geweest bij Armeniërs die uit hun appartement zijn gezet,” zegt Dominiek Vanhuysse. “Ze moesten eigenlijk weg uit België, maar ze wilden niet. Ze verwachtten veel te veel van de kerk. Dan moet je zeggen: wij kunnen u niet helpen.”

Hij ziet het wel als een plicht om als gemeente te kijken wat zij voor dergelijke mensen kan doen.

“Er zitten hier veel mensen uit het Oostblok die bij de kerk komen om hulp. Dan kunnen we moeilijk zeggen: wij kunnen u niet helpen. Bid maar of God u helpt.”

De gemeente ondersteunt mensen nooit financieel. Wel deelt zij regelmatig voedselpakketten en medicamenten uit. “Dat is niet altijd gemakkelijk”, zegt Panjaer. “We hebben een hele kleine gemeente. Onze financiële middelen zijn beperkt.” Hij zegt binnen een week al vier voedselpakketten te hebben uitgedeeld. “Per week wordt bekeken aan wie we het weggeven. Als het budget op is, is het op.”

Het tweede bezoek was aan een gezin uit Tsjechië. “We hebben deze mensen bemoedigd. De vrouw leed al jaren aan een depressie”, zegt Panjaer.

Voor zowel Dominiek Vanhuysse als Panjaer was het geen vanzelfsprekendheid om diaken te worden. Maar toen de gemeente stemde voor nieuwe diakenen, vond bijna iedereen dat zij het moesten doen. “Ik was al eerder benaderd”, zegt Panjaer, “Toen heb ik duidelijk gezegd dat ik het alleen maar doe als de hele gemeente erachter staat.” Uiteindelijk stemde ook heel de gemeente voor zijn aanstelling. Na gebed en het lezen van de Bijbel kwamen beide mannen tot de conclusie dat het een roep van de Heere was en zeiden ze “ja”.

“Ik ben niet zo sociaal,” zegt Dominiek Vanhuysse. “Ik heb het er best moeilijk mee gehad. Maar de Heere leidt ons. Hij kneedt ons, zodat we geschikt zijn. Vanuit uzelf kunt ge het niet.”

Jeugdwerk

De afgelopen tijd zijn er niet alleen twee diakenen aangesteld, maar ook twee leiders voor het jeugdwerk voor de leeftijd van 12 tot 18 jaar. Jeugdleider Marc Samyn heeft het stokje overgedragen aan Els Vanhuysse (18), de jongste dochter van ds. Vanhuysse, en haar vriend Guus van Amstel (18).

De groep bestaat nu uit vijf tieners tussen de 12 en 15 jaar. Zij komen twee keer per maand op vrijdagavond bij elkaar in de kerk. “Meestal zitten we in de zaal boven in de kerk. Op vrijdagavond komt er ook altijd een Russische gemeente in ons gebouw bij elkaar, dus we kunnen meestal niet beneden zitten.” Ze gebruiken een boekje met bijbelstudies over Bijbelse personen. Het jaarthema is dan ook: “In de voetsporen van …”

Inmiddels zijn de eerste twee avonden al achter de rug. “De laatste vrijdag van september hebben we de openingsavond gehad. Op 10 oktober was de eerste echte les uit het boekje. Het ging over Mattheüs. Morgen (vrijdag 24 okt. – red.) behandelen we de tweede les.”

Openheid is er wel, volgens Els Vanhuysse. “Er zitten kinderen van Marc Samyn bij de groep. Die weten veel van de Bijbel. Guus z’n broer zit er ook bij. Ook hij weet veel van de Bijbel af.”

Els Vanhuysse vindt de jeugdgroep echt meerwaarde hebben naast de kerkdienst. “Het gaat (bij het jeugdwerk) om een stukje kennis van het geloof en hoe we dat praktisch toe kunnen passen. Daar helpen de vragen bij. Het is ook goed om naast de eredienst iets te doen op ons eigen niveau. Van de preek begrijpen met name 12-jarigen niet alles. Nu hebben we een boekje waarin we door middel van vragen op de Bijbel doorgaan. De vorige keer ging de studie bijvoorbeeld over Timotheüs. Daarin stond de vraag: waarom moeten we op Gods leerschool zitten? Daaronder stonden bijbelteksten die daarover gaan en die moesten we dan opzoeken.”

De tien geboden

Ook voor alle gemeenteleden vinden er bijbelstudieavonden plaats. Iedere week op dinsdagavond leidt ds. Vanhuysse een bijbelstudieavond in de kerk. Gewoonlijk komen er zo’n twaalf tot vijftien mensen.

“Op dit moment behandelen wij de tien geboden vanuit de Heidelbergse Cathechismus. Je proeft dan dat het verder gaat dan wat er letterlijk in Exodus 20 staat. Je ziet dan dat mensen verwonderd zijn dat het zo diep gaat. Mensen komen graag. Je hoort dan: Toon, ik wist niet dat het zo diep ging. We komen zelfs tijd tekort. De avond duurt één uur en een kwartier. We beginnen eerst met het zingen van een paar liederen. Daarna vragen we in gebed om de leiding van de Heere. Iedereen krijgt de uitleg van het gebod op papier. Dat lezen we dan samen. Mensen zijn enorm dankbaar. Ze zeggen dat ze het papier in een mapje bewaren, zodat ze het later weer terug kunnen zien.”

Drempel

Ds. Vanhuysse zou heel graag bijbelstudieavonden organiseren voor rooms-katholieken. Eerder heeft hij door middel van folders mensen in Tongeren hiervoor uitgenodigd. Er kwam slechts één reactie op.

Hij weet dat voor rooms-katholieken de drempel heel hoog is om naar een protestantse kerk te gaan. Dat gold onder meer voor een vrouw die onlangs samen met haar dochter de kerkdienst bezocht.

“Vanuit de Rooms-Katholieke Kerk wordt er gezegd dat je niet naar een protestantse gemeente moet gaan.”

De eredienst is ook heel belangrijk, en ds. Vanhuysse besteedt dan ook veel tijd en aandacht aan zijn preken. “Mensen komen maar een keer per week naar de kerk. Het is belangrijk dat zij gesterkt worden in het geloof. Ik doe het werk in Tongeren nu al 21 jaar. De Heere geeft wijsheid en lust om het te blijven doen.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen