ONMETELIJKE

Er zijn vandaag veel mensen die zoeken. Ze zoeken naar de zin van hun bestaan. Ze zoeken naar bevrijding uit hun misère. Want denk niet dat een welvaartsstaat geen misère kent. Ze zoeken naar een doorbreking van hun onmetelijke eenzaamheid. Soms lopen ze toevallig of opzettelijk tegen een kerk aan. Ze horen een man die in een onbegrijpelijk jargon staat te galmen of te schreeuwen. Of ze horen een bijdehante, vlotte jongen die een onderhoudend betoog houdt over 2 Tsjechoslowakije 3:4. Of ze horen een wazig verhaal over solidariteit en medemenselijkheid. Maar daarvoor komen ze niet in de kerk. Er zijn al onbegrijpelijkheden genoeg in hun leven. Voor een aktueel politiek praatje kunnen ze ook in de Tweede Kamer terecht. En van het gekwezel over solidariteit en medemenselijkheid hebben ze hun buik al lang vol. Ze komen voor iets anders. Ze zoeken een ankerplaats voor hun leven. Ze zoeken Iemand die hen bij de hand grijpt en die tegen hen zegt: Kom maar met Mij mee. Bij Mij vind je wat je zoekt. Bij Mij heb je het goed. Het mag voor hun part ook een iemand zijn, zo maar een gewoon iemand. Maar vaak ondervinden ze dat er niemand is. Niemand van al die mensen in de kerk, die een hand naar hen uitsteekt. De kerkmensen hebben blijkbaar genoeg aan zichzelf.

Een enkele keer hebben ze geluk. Iemand steekt de hand naar hen uit. Ze worden binnengehaald. En dan leren ze de kerk kennen. Ze ontdekken dat er allerlei statuutjes zijn en regiementjes en artikeltjes, die allemaal nageleefd moeten worden. Als je iets wilt doen, moet je eerst weten of het wel kan volgens de regiementjes. En daar zijn er zoveel van, dat je een specialist nodig hebt om dat uit te maken. Soms weet de specialist het zelf ook niet en moeten er nog andere specialisten die er nog meer van weten, geraadpleegd worden. Soms zijn de specialisten het niet met elkaar eens. Ze ontwerpen een meerderheids- en minderheidsrapport. En daar worden dan weer nieuwe specialisten bijgehaald. De kerkelijke weg noemen ze dat.

Maar het is voor iemand die gezocht heeft naar Iemand die hem bij de hand zou grijpen, maar moeilijk te verwerken, dat dit nu kerkelijk is. Hij had in de kerk toch iets anders verwacht. Hij had verwacht er Christus te vinden, die tegen tollenaars en zondaars en tegen iedereen die niet meer wist waar hij het zoeken moest, zei: Kom maar bij Mij. Ik leg jullie geen zwaar pak reglementen op de rug. Mijn last is licht.

Als de kennismaking met de kerk zo verloopt - en dat gebeurt maar al te vaak, want een kerkelijke organisatie kan zichzelf niet verloochenen - is het geen vraag wat er van de zoekers terecht komt. Het is trouwens ook geen vraag wat er van zo'n kerk terecht komt. Terwille van zulke zoekers, terwille ook van talloze kerkleden die in zo'n kerk wegzinken in een apatische houding of die hun geloof verliezen, terwille van de toekomst van de kerk, voer ik het pleit voor een afschudden van verstarde kerkelijke organisatie-vormen en voor een terugkeer naar een schriftuurlijker vorm van kerk-zijn (blz. 101-103 a.w.).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen