Herinneringen aan De Wartburg

Dat begon al met de aankoop. Het bestuur had destijds eerst het oog laten vallen op een groot herenhuis aan de Sonsbeeksingel in Arnhem. De familie Hegger zou daar wonen; het kantoor zou dan in de kelder komen; er was bovendien één kamer beschikbaar voor een expriester.

Het contract was al door de eigenaar getekend. Maar op het laatste moment belde de toenmalige penningmeester, dhr. Van der Ham uit Breda, ons op: hij had in een makelaarskrant een huis gezien in Velp op Boulevard 11 en dat leek hem hét huis dat wij zochten.

De naam

Wij hadden aan die kamer in het huis in Arnhem al de naam gegeven "de Wartburg". De kamer was op de bovenste verdieping en er was een prachtig uitzicht op Park Sonsbeek. Hier zouden de ex-priesters tot rust kunnen komen en zoals Luther tijdelijk onderduiken om aan de greep van Rome te ontkomen. Maar het huis in Velp leende zich als geheel voor die naam.

Het had immers ook het uiterlijk van een kasteeltje. Er was echter één bestuurslid, die daar bezwaar tegen had. Hij vond die naam te pretentieus. De overige bestuursleden konden wel instemmen met dat bezwaar, maar kozen tenslotte toch allemaal voor de naam "Wartburg", omdat daarin op heldere wijze het doel van het huis tot uitdrukking werd gebracht.

Leiding

Achteraf bleek dat het voorstel van dhr. Van der Ham om toch niet het huis in Arnhem te kopen, zeer juist was geweest. Want al spoedig kwamen de expriesters bij ons aankloppen.

Uit allerlei landen meldden ze zich; dit vooral naar aanleiding van een artikel over de Wartburg in Time Magazine International. Soms waren er zelfs vijf tegelijk. Die zouden we onmogelijk in Arnhem hebben kunnen herbergen. We menen daarom in de aankoop van Boulevard 11 leiding van de Heere te mogen zien.

Een monseigneur uit Spanje belde ons of hij Celso Muniz, die professor was geweest in de ascetische en mystieke theologie aan het groot-seminarie van Oviedo, mocht bezoeken. Wij vonden dat natuurlijk goed en gaven de telefoon door aan Celso. Ook hij had er geen bezwaar tegen, maar de paarse afgezant van Rome kon hem niet meer terugwinnen.

We hebben heel wat afgebeden, afgestreden en mee-geleden met deze expriesters, die dit Abrahamavontuur hadden gewaagd en ook hun land en familie hadden verlaten, op zoek naar waar de Heere hen zou leiden. Maar we zijn nog altijd heel dankbaar dat wij, mijn vrouw en ik, deze "vreemdelingen hebben mogen herbergen" en ze iets van de warmte van de liefde van de Goede Herder konden laten voelen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen