Taizé

Wij lazen in „Kerkblaadje" onderstaande beschouwing van ds W. Herrenbrück in Uelsen (Dld.)

„Een dorp in Bourgondië (Frankrijk); zetel van een broederschap, die geloofsen levensgemeenschap tegelijk is, een protestants klooster. En de prior heet Roger Schutz — Officieel lidmaat van de Hervormde Kerk! In 1970 werd in Taizé het „Jeugdconcilie" aangekondigd. Sedertdien stromen jonge mensen uit alle werelddelen naar het dorp in Bourgondië om aan de voorbereidingen van dit concilie deel te nemen. Zij spreken met elkaar, zij bidden met elkaar. Door de kerk vaak teleurgesteld, beleven zij hier niet-conventionele christelijke gemeenschap en spontane geestvervoering. Evenwel: Taizé en zijn charismatische leider zouden kunnen bezwijken voor het gevaar om christelijk-beleefd geloof met godsdienstig-opgesmukte geestdrijverij te verwisselen. Het is zeker goed, als aan het christelijk geloof nieuwe (oude) dimensies zoals spontaneïteit, creativiteit en meditatie (weer) ontsloten worden. Maar…. hoe handelt men in Taizé met de theologische bepaling van zijn standpunt? Vóór mij ligt een kort persbericht over een bezoek van Schutz in Polen. Bij een ontmoeting met predikanten en gemeenteleden van de Evangelisch-Gereformeerde Gemeente te Warschau sprak hij over de „algemene herder der kerk, de bisschop van Rome, de paus". Later nam Schultz aan een bedevaart deel. In een toespraak zei hij daar o.a.: „Ik dank u, Poolse broeders, dat u behoort tot de enige gemeenschap, die de rondom Christus geschaarde kerk onder leiding van de paus vormt". En Maria, de moeder van God, is voor hem een symbool van alle moeders. Als wij ons tot haar wenden, verenigt zij ons met Christus.

Ondanks alle sympathie voor Schultz en Taizé — moet de vraag geoorloofd zijn, waarheen het leidt, als iemand zich op theologisch-onzakelijke wijze in geestvervoering laat brengen en emotioneel geladen zinnen spreekt. Zeker: te veel dogmatiek, te veel leer verstikt de levendigheid van het geloof.

Te weinig theologische zakelijkheid echter laat een flauwe smaak achter. Waar blijft het Woord, dat tot nuchterheid roept?"

Uit: „Reformierte Kirchenzeitung" van 1 juli 1974

Vertaling door ds D. van Heyst

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen