EX-PRIESTERKONFERENTIE IN ITALIË

Het bestuur van onze stichting was steeds meer de verantwoordelijkheid gaan voelen voor de situatie in Italië. Unaniem was men van oordeel: Wij moeten de gelegenheden die daar liggen, benutten. Maar hoe?

De konklusie lag voor de hand: Wij zullen ons dan eerst grondig moeten laten voorlichten door Italianen zelf. Daartoe heeft de stichting dan een konferentie bij elkaar laten roepen van Italiaanse predikanten, die priester zijn geweest. Dat zijn er 27. Van die 27 zijn er 11 komen opdagen. We zouden eerst de konferentie in Milaan houden, maar daar was in die tijd een grote festiviteit, zodat de organisator van de konferentie, ds. R. di Lorenzo, daar geen logeergelegenheid kon vinden. Zodoende werd de konferentie gehouden in de methodistenkerk van Intra aan het Lago Maggiore, waar ds. di Lorenzo predikant is. Maar omdat Intra geen gemakkelijke trein- en busverbindingen heeft, was dat voor sommigen oorzaak dat ze het af lieten weten. Maar met die groep van 11 ex-priesters kon je dan ook allerlei zaken grondig doorpraten en schoot je vlugger op. De konferentie werd gehouden op 6 en 7 oktober, en stond onder de voortreffelijke leiding van ds. di Lorenzo.

De bedoeling van onze stichting

Namens de stichting heb ik zelf (H.J.H.) de bedoeling van deze konferentie uiteengezet nl. dat wij graag de verbreiding van het Evangelie, met name onder de Italiaanse ex-priesters, willen steunen, maar dat we over de wijze, waarop dat moet gebeuren, heel graag willen voorgelicht worden door de Italiaanse ex-priesters die predikant zijn geworden.

In een paar trekken heb ik geprobeerd de geest en de doelstelling van onze stichting duidelijk te maken. 1. Onze stichting acht het van wezenlijk belang dat de boodschap van bekering wordt doorgegeven, die daarin bestaat dat wij allen worden opgeroepen om ons te verootmoedigen in schuldbesef over onze zonden en om ons in persoonlijke overgave door het geloof toe te vertrouwen aan Jezus Christus als onze enige en volkomen Zaligmaker. 2. De stichting heeft als grondslag het onfeilbare Woord van God en maakt zich daarom bezorgd over de steeds verder oprukkende Schriftkritiek. 3. Wij willen een getuigend gesprek met Rome voeren. Dat betekent de afwijzing van elke vorm van antipapisme als een negatieve en vijandige gezindheid ten opzichte van de leden van de r.-k. kerk. Wél wijzen wij de dwalingen van Rome met alle beslistheid af, maar we trachten dat te doen in een geest van liefde en vanuit het geloofsbesef: „Hier staan wij, wij kunnen niet anders", want zo spreekt de Heere in Zijn Woord.

Ervaringen en getuigenissen

Daarna had een uitwisseling plaats van ervaringen en getuigenissen. Het was vooral ds. Santili van Genua die op allen een bijzonder sympathieke en geestelijke indruk maakte. Je kon merken: dat is een man die geheel en al gegrepen is door het Evangelie, een eenvoudig kind Gods, een broeder die overal zijn getuigenis kwijt wil van het machtige Evangelie van de zaligheid voor verloren zondaars, enkel door genade en geloof. In een volgend nummer hoop ik meer over hem te schrijven en over zijn werk als baptistenpredikant.

De algemene indruk was dat ex-priesters wél met vreugde aanvaard worden door de gemeenteleden, maar hun collega's-predikanten die niet priester zijn geweest, hebben soms moeite om de expriesters onbevangen tegemoet te treden. Iemand merkte op: Deze broeders hebben blijkbaar weinig historisch besef, want de reformatie is begonnen met de ex-priester Maarten Luther. Ook Zwingli en John Knox waren ex-priesters.

Men was ook van mening dat er eigenlijk geen goede opleidingsmogelijkheid bestaat voor ex-priesters. „Wij hebben om predikant te worden geen akademische vorming nodig. Die hebben we al gekregen door onze twee jaar studie van de filosofie en vier jaar studie van de theologie op het groot-seminarie. Het heeft dus weinig zin, wanneer wij ons opnieuw gaan verdiepen in de studie van het Bijbelse Grieks of van het Hebreeuws. Wat een ex-priester nodig heeft, is een omscholing van zijn denken. Zeker, hij moet thuis raken in de geschiedenis van de reformatie, want die heeft hij zeer verminkt te horen gekregen tijdens zijn r.-k. opleiding. Hij moet ook de protestantse dogmatiek grondig bestuderen. Maar veel meer is nodig dat zijn wijze van denken anders wordt. Hij moet het scholastieke denken afleggen. Hij moet niet meer vertrouwen in allerlei redeneringen, afbakeningen van begrippen, scherpe formuleringen en haarfijne ontledingen. Hij moet leren inzien dat in het centrum van het christelijk belijden een Persoon staat en niet een Idee en nog minder een Begrip of een Stelling. Hij moet leren zijn denken in geloofsgehoorzaamheid over te geven aan Jezus Christus, zoals Hij zich openbaart in de Schrift. Daarom moet deze omscholing plaatsvinden in een sfeer van warme geloofsbeleving en niet in een sfeer van pure en dorre wetenschap".

Zulk een opleiding die is aangepast aan de behoefte van ex-priesters bestaat momenteel niet in Italië. Maar, zo vroeg men, zou de stichting In De Rechte Straat daar misschien voor zorgen? Zouden bv. prof. Salvoni en prof. Alimonta, samen met nog een of twee predikanten die van huis uit protestant zijn, niet naast hun gewone werkzaamheden de zorg voor de opleiding van de ex-priesters op zich kunnen nemen? Zulk een opleidingscentrum voor ex-priesters zou dan misschien kunnen uitgroeien tot een oprecht-Schriftgelovige theologische hogeschool of fakulteit.

De praktische moeilijkheid zou echter al meteen zijn: Aanvaarden de kerken in Italië zulk een opleiding van ex-priesters of blijven ze toch de kandidaatsbulle van een bestaande theologische fakulteit eisen?

Opleiding van ex-priesters

Er kwamen nog heel wat meer punten aan de orde, maar het bovenstaande is, dacht ik, voldoende om u een indruk te geven van de sfeer en inhoud van de besprekingen.

Men was de stichting dan ook zeer dankbaar voor deze gelegenheid om elkaar als ex-priester-predikanten te ontmoeten en allerlei problemen samen door te spreken. Dat was nog nooit eerder gebeurd. Verschillenden hebben mij daarna ook nog persoonlijk gesproken en later geschreven, en ze verzekerden mij dat die konferentie een grote bemoediging voor hen had betekend. Ze waren weer met nieuwe vreugde heengegaan naar hun vaak eenzame posten in het grote roomse Italië. En allen vroegen nadrukkelijk: Wil de stichting a.u.b. wéér zulk een konferentie organiseren, die dan langer moet duren, zodat we over allerlei onderwerpen veel dieper kunnen doorpraten.

Al deze suggesties werden ter overweging doorgegeven aan ons bestuur, dat er met grote dankbaarheid kennis van nam.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen