Het oneindige krediet van Christus

Gisteren probeerden mijn ikgevoelens de zoveelste keer de baas over mij te spelen. Ik was namelijk ergens over geïrriteerd en ik kon dat maar niet van mij afzetten. Toen begon de twijfel aan mij te vreten: God kan toch niet altijd aan het vergeven blijven? Ik ben al 88 jaar en nog altijd tikt de klok van het vlees in mij: ik! ik! ik! De Heilige moet daar ondertussen toch schoon genoeg van krijgen! Het moet toch ondoenlijk voor Christus zijn wanneer Hij altijd maar moet dweilen bij de open kraan van mijn zondige ik. Maar ineens was het alsof de Heere mij wees op het kruis van Zijn Zoon. Toen wist ik het weer: "Maar het zij verre van mij, dat ik zou roemen, anders dan in het kruis van onze Heere Jezus Christus" (Gal. 6:14). De waarde van dat offer drong plotseling in alle helderheid tot mij door. Al die zonden en die zondige gevoelens en verlangens van mijn lange leven, ze zijn volstrekt te niet gedaan door deze zelfovergave van Christus in de dood. En ik realiseerde mij: dat is niet alleen het geval met mij, maar met de miljoenen gelovigen van alle tijden. Wat een oneindig krediet van verzoening en vergeving heeft Jezus voor ons verworven! En in gedachten knielde ik neer bij dat kruis en ik zong het bekende lied: "In het kruis zal 'k eeuwig roemen en geen wet zal mij verdoemen. Christus droeg de vloek voor mij! Christus is voor mij gestorven, heeft gena voor mij verworven, 'k Ben van dood en zonde vrij!"

Dat alles wordt mij geschonken zodra ik dat gelovig in ontvangst wil nemen. En omdat mijn hoogmoedige vlees niet kan en niet wil leven van de geef en zich verzet tegen de genade, heeft de Vader der barmhartigheid Zijn Geest over mij uitgeademd en mijn weerbarstige hart opengewaaid. Ik ben Hem daar zo onuitsprekelijk dankbaar voor.

Want als Hij ook maar een klein beetje van mij zou hebben geëist als een bijdrage van mijn kant, zou mijn kans op vergeving en op eeuwig heil voor altijd verkeken zijn. Want vanwege de verdorvenheid van mijn vlees ben ik nooit in staat om de Zuivere ook maar iets aan te bieden dat volstrekt zuiver is. Ik kon het, ook toen ik nog priester was, in het diepst van mijn hart nooit eens zijn met de leer van Trente, dat wij "door onze goede werken het eeuwige leven moeten verdienen." Het was voor mij zo'n enorme bevrijding toen de christenen in Brazilië mij in 1948 erop wezen dat Jezus niets anders heeft gevraagd dan de gelovige overgave aan Hem, en dat Hij bovendien die 'voorwaarde' Zelf wil schenken, omdat ik daartoe uit mezelf niet in staat ben.

Het krediet van Christus is echter nog veel omvangrijker. Het is niet alleen genoegzaam om daarmee al onze schulden te betalen, maar je hoeft slechts te pinnen en de geestelijke rijkdommen stromen uit de muur van Gods beloften. En de enige pincode is: geloof. Hoewel het geloof de pincode voor alle gelovigen is, maakt Christus die voor elke gelovige tot iets unieks. Hij zei: "Ik zal hem geven een witte keursteen, en op de keursteen een nieuwe naam geschreven, welke niemand kent, dan die hem ontvangt"

(Openb. 2:17). Daarom mag niemand aan een ander zijn eigen manier van geloven voorschrijven. Mag ik u het volgende eens voorleggen: Jezus zei: "Bekeert u, en gelooft het Evangelie" (Markus 1:15); Hij voegde er niet aan toe: "maar je moet wachten totdat die bekering en dat geloof jou geschonken worden." Hij zei: "Zie, Ik sta aan de deur, en Ik klop; indien iemand Mijn stem zal horen, en de deur opendoen…" (Openb. 3:20); niet: "en Ik zal die deur met geweld openbreken." Hij zei: "en die wil, neme het water des levens om niet" (Openb. 22:17); niet: "maar je moet wachten totdat je zeker weet dat je die wil van Mij ontvangen hebt." Mogen wij die, op zichzelf bijbelse, waarheden, er dan wél aan toevoegend Als u kinderlijk aan die vriendelijke uitnodigingen gehoor geeft, zal Hij dan tot u zeggen: "Ho, ho, zo heb Ik het niet bedoeld; zo gemakkelijk gaat het niet". Is dat de Christus zoals Hij uit de Bijbel tot ons komt, Hij Die gezegd heeft: "en die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen" Joh. 6:37)?

Toen ik de volgende morgen mij innig aan de Heere toevertrouwde, kwam toch weer iets van een beven voor Hem bij mij op. Toen zei de Heere: "Herman, je weet toch dat je Mij je Vader mag noemen." Opnieuw roemde ik in het oneindige krediet van Christus.

Christus droeg de vloek voor mij!

Christus is voor mij gestorven, heeft gena voor mij verworven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen