IRS cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van IRS te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van IRS.

Bekijk het origineel

CELIBAAT

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

CELIBAAT

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Tineke Ferwerda stelde een scriptie op, getiteld "Zuster Philothea"-ondertitel: "Hoe vrouwen een anonieme relatie met een priester beleven". Deze scriptie is ontstaan, doordat zij, via advertenties in een aantal dag- en weekbladen, vrouwen die een verborgen betrekking onderhouden met een priester die nog in funktie is, uitnodigde om door middel van een enquête mee te werken aan deze scriptie.

Schijn-heilig

In 'Geroepen' konstateert de r.-k. priester E. Verheijden dat priesters van wie de bisschoppen weten dat ze een heterosexuele of homosexuele relatie hebben, hun ambt mogen uitoefenen "zolang het bij de betrokken buitenwereld maar niet bekend is". Maar priesters die een legaal burgerlijk huwelijk sluiten, moeten onmiddellijk hun ambt neerleggen. Dat is de straf voor de misdaad van een wettig huwelijk ten overstaan van de overheid, Gods dienaresse (Rom. 13).

Deze priesters 'met een relatie' moeten dus mee helpen om naar buiten de indruk te wekken dat de R.-K. Kerk meer aanspraak kan maken op het predikaat "heilige" kerk dan de protestantse kerken met hun gehuwde voorgangers.

Dat is dan het zoveelste bewijs dat we ook van de R.-K. Kerk moeten zeggen: "Gij zijt uit de vader de duivel. Wanneer hij de leugen spreekt, zo spreekt hij uit wat hem eigen is; want hij is een leugenaar en de vader der (leugen)" (Joh. 8:44).

We kunnen daarom beter zeggen: Ik geloof dat er één schijnheilige kerk is, nl. de machtskerk van de pausen.

Kardinaal Simonis

Katholiek Nieuwsblad publiceerde een vraaggesprek dat de NCRV had met kard. Simonis naar aanleiding van deze scriptie van Tineke Ferwerda.

Op mij kwamen de antwoorden van de kardinaal als zeer arrogant over. Redenen:

1. Het ergste vond ik wel dat Simonis het r.-k. verplichte priestercelibaat dat ook volgens de leer van Rome louter een menselijke instelling is, die slechts op de beslissing van de paus berust, stelt naast het huwelijk dat een goddelijke instelling is.

Mag je zo een gebod van een mens als evenwaardig plaatsen naast dat van God? Maak je zo van de paus niet een god naast of zelfs tegenover God?

De Heere laat in het Nieuwe Testament de ambtsdragers van de kerk vrij om te trouwen of ongehuwd te blijven. Nergens vinden we daaromtrent een advies, laat staan een gebod.

Maar de paus zegt in feite, al verbergt hij dat wel achter veel vrome woorden: "Ik weet het beter dan Christus wat voor Zijn kerk nodig is: ongehuwde ambtsdragers".

En kard. Simonis volgt hierin niet Christus, maar een mens, de paus. Hij staat daardoor evenzeer schuldig aan deze geringschatting van Christus alsof de Zoon van God niet goed zou weten wat voor Zijn kerk het beste is.

2. Simonis kwam ook met de oude uitvlucht aandragen: "Iemand die zich tot priester laat wijden, aanvaardt in volkomen vrijheid het celibaat. Hij wordt er niet toe gedwongen.

Dat men dit argument vroeger geloofde, toen men nog maar weinig wist overallerlei onderbewuste bindingen van de (jonge) mens, kan ik nog enigszins begrijpen.

Maar als een kardinaal in ónze tijd nog met dit argument komt aandragen, dan is hij ofwel totaal niet op de hoogte van de meest elementaire gegevens van de psychologie - en moet zo iemand dan als een kerkvorst heersen over de gewetens van priesters? - ofwel hij weet wel beter en is dus niet eerlijk.

Dat de seminaristen langs de weg van een hersenspoeling het priestercelibaat werden binnengeloodst, is nu toch wel afdoende bewezen, dacht ik.

Immers, toen de priesteropleiding open werd en zelfs meisjes aan de theologische hogescholen mochten studeren, daalde het aantal van hen die nog voor het priesterschap, en dus voor het celibaat, kozen, drastisch.

Vandaar dat ook mgr. Gijsen, en na hem ook kard. Simonis en de andere pausgetrouwe bisschoppen, koos voor het seminarie in de oude trant (Rolduc). En ziedaar meteen het resultaat van deze indoctrinatie: opnieuw meer seminaristen, die met de oogkleppen die ze opgezet kregen, het celibaat intuimelden om er later ontgoocheld uit te ontwaken.

3. Simonis zegt: Er is een liefde die hoven alle menselijke liefde uitgaat en dal is de liefde die God zelf is en ik verzinnebeeld eigenlijk door dat bewuste celibaat: beste mensen, er is een liefde die God zelf is.

O, dat geweldige 'ik' van kardinaal Simonis! Als hij zich zo uniekerig vindt, moet hij dat zelf weten, maar wie heeft daar nu nog behoefte aan, nadat God Zijn liefde levensgroot heeft geopenbaard in Zijn mensgeworden Zoon, Jezus Christus?

Iemand die door het levende geloof de liefde Gods in Christus mag aanschouwen, heeft echt geen zin meer om ook nog naar de voluntaristische krachtpatser, de celibataire Simonis, te kijken.

4. Kard. Simonis zei dat Christus ongehuwd was "omwille van het Rijk der hemelen en om wille van de mensen". Dat was Hij zeer zeker, maar ook nog om andere redenen, die onvergelijkbaar veel hoger lagen o.a. vanwege zijn unieke relatie tot Zijn hemelse Vader. Ik vind het daarom ongepast en arrogant dat Simonis zijn celibaat in verband wil brengen met het ongehuwd zijn van Christus.

Zeer zeker is er een celibaat voor mensen "omwille van het Rijk der hemelen en omwille van de mensen", Maar:

a. Dan moet dat duidelijk aanwijsbaar zijn. Dat is bv. het geval met een rondtrekkende evangelist of zendeling. De apostel Paulus die van de ene stad naar de andere trok, zou dat onmogelijk hebben kunnen doen, als hij vrouw en kinderen had gehad.

Maar kard. Simonis zou rustig hetzelfde werk kunnen doen, als hij in Utrecht vader van een gezin zou zijn en waarschijnlijk nog beter.

Want dan zou hij beter de gewone mens hebben begrepen en bovendien zou zijn vrouw hem geregeld van de hoge troon als celibataire prestatiemens kunnen halen: "Toe, Adje, blaas jezelf niet zo op; doe gewoon, dan doe je al gek genoeg".

Heus, zulke nuchtere taal van een wijze echtgenote kan in velerlei opzicht heel gezond en heilzaam zijn. Zulke ad-rem-opmerkingen kunnen een goede rem zijn voor onze mannelijke pralerij en ze zullen de bijbelse nederigheid in ons bevorderen.

b. Dan moetje ook duidelijk door de Heere Zelf tot het celibaat geroepen zijn, want alleen de Heilige Geest kan de gave van de onthouding geven; zie 1 Kor. 7:7. Die gave kunnen we zelf niet in ons bewerken en dat kan nog minder een paus, die ver weg in Rome zetelt.

4. Kard. Simonis spreekt als zijn mening uit: dat er slechts enkele tientallen priesters in Nederland hun celibaat niet nakomen.

Kom, kom. je kunt op je vingers narekenen dat dit aantal veel en veel hoger moet liggen.

Van de 400.000 priesters in de wereld zijn er 80.000 getrouwd. En Simonis weet ook dat de nood wel heel hoog moet zijn geworden, voordat een priester tot zulk een stap komt. Want, vooral in roomse landen, kom je volledig in het niets terecht, wanneer je je priesterambt om wille van een huwelijk neerlegt.

Je haalt dan het verdriet van je ouders, de schande en de verachting van de anderen op je. Je hebt geen inkomsten meer en althans voorlopig geen uitzicht op een betrekking die een beetje bij je past.

Dan ligt het toch immers psychologisch voor de hand dat een nog veel groter aantal daarvoor terugschrikt en in het geheim een relatie met vriendin-partner onderhoudt. Ik kan daarom volledig instemmen met wat de bekende dichter ds. Willem Barnard als reden gaf waarom hij nooit r.-k. zou kunnen worden, in een interview in Trouw: "Toen hij (= de bisschop van de Oud-Kath. Kerk) gewijd werd, werd zijn mijter gedragen door zijn kleinzoon. Om die reden ook zou ik me nooit tot de kerk van Rome bekeren. Die is mij te piramidaal opgebouwd. En dat gedwongen celibaat is gewoon misdadig". Inderdaad, wat een psychische misdaden hebben de pausen niet op hun geweten vanwege hun tirannieke celibaatswet, die enkel dient om hen die in hoogheid zijn gezeten, de bisschoppen, de kardinalen en de paus, te laten zwelgen in hun grootheidswaanzin. Daarom is het weerzinwekkend dat de opvolger van ds. Barnard als predikant in Rozendaal, ds. Van Leeuwen, een wit voetje tracht te halen bij kard. Simonis, en via hem bij deze paus, zodat hij straks een uitzondering mag worden als priester, die, niet bij de gratie Gods, maar bij de gunst van de heer Wojtyla. desondanks zijn gehuwde leven mag voortzetten.

En nogmaals als mannen graag als pauwen willen rondstappen in excentrieke kleding, in het paars, rood of wit, met een mijter en een staf als een sinterklaas, als zij genieten van de eerbetuigingen van de mensen die hen aanspreken met monseigneur, excellentie, eminentie of zijne heiligheid, a la bonheur.

Maar waarom moeten meisjes en vrouwen die ze met hun zweverige liefdoenerij hebben ingepalmd, daar de gefrustreerde slachtoffers van worden?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 februari 1989

In de Rechte Straat | 32 Pagina's

CELIBAAT

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 februari 1989

In de Rechte Straat | 32 Pagina's