Reacties op het celibaatsnummer

Er zijn veel reakties binnengekomen op ons celibaatsnummer. Het leek ons goed om daar behoorlijk aandacht aan te besteden. Sommige reakties waren zeer fel, zonder enig argument, zoals van M. van Damme, pastoor van Niel, die uitroept: „Ik begrijp niet, hoe er in een blad zulke walgelijke taal kan worden neergeschreven", of zoals de reaktie die wij hierboven afdrukken. Het lijkt ons in elk geval geen methode om een medemens nodeloos op kosten te jagen door hem 80 cent strafport te laten betalen.

Anderen echter vonden ons nummer blijkbaar zo belangrijk dat ze meerdere exemplaren bijbestelden. Hieronder volgen dan de voornaamste reakties.

DAN WORDT DE ROOMSE KERK NOG MACHTIGER!

„Als een priester mag trouwen, dan wordt de roomse kerk nog machtiger. Immers de meeste priesters verlaten de r.k. kerk vanwege het verplichte celibaat, waarmee zij zich niet kunnen verenigen. Die zouden anders dus nog in die kerk zijn, en dan zouden dus ook hun kinderen rooms worden.

Daarom vind ik het onverstandig dat u zo hamert op het celibaat. Ik ben blij dat God het zo bestuurd beeft dat de paus niet te bewegen is om het celibaat op te heffen".

Putten

Ik ben het geheel eens met de heer Schuitemaker: Er is alle kans dat de roomse kerk nog machtiger wordt, als het celibaat wordt afgeschaft. Vanuit opportunistisch standpunt bezien, is het heel onverstandig van ons, als wij ijveren voor afschaffing van het r.k. priestercelibaat. Maar wij moeten ons niet laten leiden door allerlei menselijke berekeningen. Dan zouden we dezelfde fout begaan als de r.k. kerk zelf. De paus meent immers dat het celibaat juist wèl tot steun is van de r.k. kerk en, zoals wij publiceerden, kardinaal Alfrink heeft beweerd dat afschaffing daarvan te veel aan de r.k. kerk zou kosten.

Wij moeten er niet naar kijken, of iets de machtsuitbreiding van de r.k. kerk dient, ja of neen. Wij moeten ons enkel laten leiden door Gods Woord, dat ons leert dat wij strijden moeten tegen alle onrecht dat aan anderen wordt aangedaan. En vervolgens: als de r.k. kerk het celibaat zou afschaffen, dan zou dat wel eens een invalspoort voor het Evangelie kunnen worden. Dan zou daardoor het gezag van de pausen aanzienlijk dalen, want dan zou het duidelijk worden, dat deze zogenaamde plaatsbekleders van Christus op aarde eeuwenlang een ernstige schending van primaire menselijke rechten hebben gepleegd. En als aldus het gezag van de paus daalt, is er kans dat het gezag van het Woord Gods in de r.k. kerk stijgen gaat, en naar die mate zou de r.k. kerk dan steeds minder rooms en steeds meer katholiek worden. En daarover zouden wij ons alleen maar moeten verblijden.

BEVUIL MIJN BRIEVENBUS NIET

„Beleefd vraag ik u mijn brievenbus niet meer te bevuilen met een nummer van I.R.S. zoals dat van september.

Over het celibaat gesproken… Een dominee gaf een jaar geleden een uiteenzetting voor studenten van het vrije katholieke onderwijs. Hij had zeer wijs en gezapig een tiental vragen beantwoord die hem schriftelijk waren gesteld. Aan het slot zei hij: „Blijft nog over … het celibaat. Wilt u mij a.u.b. verontschuldigen. Ik moet gaan, want mijn vrouw en kinderen wachten mij voor het avondeten". Versta wie verstaan wil, maar dat geestige antwoord hield alles in over de hetze tegen het celibaat."

Borgloon (België)

Zit ons artikel: „De dominees zeggen het ZELF". Verder: het is goed dat dergelijke dominees die zich in allerlei minderwaardige bochten wringen en hun eigen vrouw en kinderen belachelijk maken om bij het machtige Rome in het gevlei te komen, eens zien hoe er onder r.k. priesters over hun „gezapigheid" gelachen wordt.

LIEFDELOOS?

„U stelt voor dat alle priesters hun ambt neerleggen. Maar heeft u ook maar één moment gedacht aan de miljoenen en miljoenen die daarmee liefdeloos in de kou worden gezet? Liefde - ten - dele is een heel groot kwaad, leidt tot onverdraagzaamheid, schisma, excommunicatie."

Bussum

Ik heb de indruk dat de heer Keesen uitgaat van een verouderd sakramentsbegrip. Vroeger zag men het gelovige r.k. kerkvolk geheel afhankelijk van de priesters via de sakramenten. Maar tegenwoordig aanvaardt de grote meerderheid van de r.k. theologen van Nederland zulk een afhankelijkheid niet meer. Velen stellen het Woord Gods steeds meer centraal. En dat Woord Gods is toegankelijk voor iedereen, zonder bemiddeling van een priester. Wanneer de gelovigen (een tijd lang) zich alleen zouden moeten warmen aan de gloed van Gods Woord, dan kan men dat toch niet zonder meer een „in de kou laten staan" noemen?

En vervolgens: het is dikwijls zo in dit gebroken leven, dat wij van twee kwaden het minste moeten kiezen. Wat is erger: de duidelijke schending van primaire menselijke rechten door het verplichte celibaat of het feit dat de gelovigen het gedurende enige tijd alleen met Gods Woord zouden moeten stellen, zonder de hulp van een priester?

Wat bezielt u?

„….wordt u nog steeds geleid door geduldige - dat hoeft niet zachtzinnig te zijn - liefde of door de genotzucht en de hartstocht van de ira (= toorn. H.J.H.). Was het niet betekenisvol: uw eigen woorden in De Spiegel, dat de grote protestantse kerken (ook al door „Rome" besmet) uw profetisch getuigenis niet volgen?"

Wanneer een getuigenis massaal gevolgd en toegejuicht wordt, is er eerder kans dat dat getuigenis NIET profetisch is dan wèl. "Dat zien we in de Bijbel.

Dat wil echter ook "weer niet zeggen, dat men per sérofeet is, doordat men een minderheid achter zich heeft. Het is volkomen juist dat allerlei vormen van toorn (wraakzucht, ressentiment, agressiviteit enzovoort, en dat bewust of onbewust) ons kunnen drijven. Op de vraag van de heer Keesen kan ik dan ook slechts antwoorden in alle eenvoud: Ik tracht mij steeds voor Gods aangezicht te reinigen van allerlei onzuivere drijfveren. Ik weet dat ik dat nooit helemaal zal klaar spelen. Er gaat zoveel schuil in ons onderbewustzijn dat wij niet kunnen doorgronden. Ik geloof echter, dat de Here steeds bereid is om ons het verkeerde te vergeven en ook door ons wil werken, als wij maar steeds terugkeren tot Hem en altijd weer trachten alleen op Hem te bouwen.

Van de andere "kant moge ik echter ook wijzen op onderbewuste remmingen, die oorzaak kunnen zijn van de handhaving van het celibaat. Men weet immers dat de eigenlijke regering van de kerk, de paus en de kardinalen, gemiddeld 70 jaar zijn. Voor hen zijn dus de kansen op een gelukkig huwelijk voor goed voorbij.

Het is toch ook mogelijk dat, zonder dat zij er zich van bewust zijn - „arglistig is het hart, meer dan enig ding" (Jer. 17:9) - de jaloersheid een rol speelt. Maar vooral dit ligt nog veel meer voor de hand: Dan zouden zij moeten erkennen, dat hun offer voor een groot gedeelte vergeefs is geweest, of in elk geval niet strikt noodzakelijk. Natuurlijk zullen zij niet bewust van zulk een overweging uitgaan, maar het is psychologisch toch volkomen begrijpelijk, wanneer dergelijke gedachten vanuit het onderbewustzijn een rol blijven spelen en de beslissingen beloeden.

Dagelijkse bekering

„Ach, dominee Hegger, zou een mens genoeg hebben aan ꨮ nederige bekering in zijn leven? Bekeren moet je je elke dag. Uw uittreden was waarschijnlijk zeer goed, gezien de verstarring waarvan u slachtoffer was geworden. Bent u opnieuw, alleen in een andere richting, verstard? Pax Christi exsultet in nobis (= de vrede van Christus juiche in ons. H.J.H.). De uwe,

Bussum

Uit deze laatste regels spreekt zulk een waarachtige christelijke geest, dat kommentaar niet nodig is.

CELIBAAT EEN VERMINKING?

„U hemelt het huwelijk zo geweldig op, dat een ongehuwde een verminkte is. Wat potsierlijk! En ondertussen zult u maar altijd spreken van de Heer als de ideale mens. Was Hij misschien gehuwd? En Paulus wordt graag geciteerd. Was hij gehuwd? Was Johannes de Doper gehuwd? en de apostel Johannes? en de diaken Stephanus? En was Maria niet maagd? (Tot aan de geboorte van Christus wél, daarna niet meer. H.J.H.). Allemaal dus abnormalen? Proficiat dan met het christendom!"

Eeklo (België)

Wat is het moeilijk om eerlijk te luisteren naar iemand in wie men een tegenstander ziet. Dat blijkt ook weer uit deze brief. Ik heb mij nooit gekeerd tegen het celibaat op zichzelf. Integendeel, het celibaat kan een gave van de Heilige Geest zijn; dat is dan de gave der onthouding. Ze wordt in de eerste brief aan de Korinthiërs genoemd naast andere gaven van de Heilige Geest, zoals de gave van de profetie, van de gezondmaking, van de wijsheid, de kennis enzovoort. Al die gaven komen voort uit Gods genade en zijn een openbaring van Gods Geest.

Mijn bezwaren richten zich uitsluitend tegen het VERPLICHTE celibaat. De gaven van Gods Geest zijn tot stichting en opbouwing van de gemeente. Maar het zal b.v. niemand stichten, wanneer hij in gezelschap van priesters allerlei gewaagde moppen hoort tappen. Dat is duidelijk een uitlaatklep voor verdrongen sexualiteit en heeft niets met Gods Heilige Geest te maken, eerder het tegendeel. Maar nog eens: voor mensen die werkelijk van de Heilige Geest de gave der onthouding hebben gekregen, heb ik alle respekt.

IS HET CELIBAAT VRIJ?

„Gadrne wilde ik u "enkele vragen stellen:

1. Het verplichte "celibaat is aan de priesterkandidaten niet tegen hun wil opgelegd. De kerk heeft het recht om aan haar ambtsdragers bepaalde eisen te stellen, zoals het celibaat. Men kan die eisen - en daarmee het priesterschap - aanvaarden of weigeren."

Is dat wel zo duidelijk dat de kerk het recht heeft om allerlei eisen te stellen aan de toekomstige ambtsdragers, eisen die Christus en de apostelen niet gesteld hebben? Waar staat dat in de Bijbel? Wanneer men zulke diep-ingrijpende en primaire menselijke rechten die God heeft gegeven, via het ambt en dus indirekt, gaat beknotten, dan moet men toch wel heel erg zeker zijn, dat God aan de kerk dat recht heeft gegeven, anders maakt men zich schuldig aan een vreselijke tyrannie.

En wat de vrijheid betreft, waarmee de priesterkandidaten het celibaat hebben aanvaard, zeker ze hebben een metaphysische vrijheid gehad, zoals die door de scholastiek in haar begripsbepalingen is neergelegd. Maar wie een beetje thuis is in de moderne zielkunde, zal weten dat je dit scholastieke vrijheidsbegrip niet kunt gebruiken in de psychologie. En om het op dit konkrete geval toe te passen: Wat een schande zou het voor een priesterkandidaat betekenen, wanneer hij zich op het laatste moment zou terugtrekken, schande voor zijn familie ook. En hoezeer zijn zij dikwijls niet opgevoed binnen een bepaalde morele omheining, waardoor ze veel te weinig in aanraking zijn gekomen met de vrouw in het gewone leven.

En, laten we dan uit-gaan van een priester, die vanuit volle psychologische vrijheid het celibaat aanvaard heeft, toen hij priester werd gewijd. Hij heeft dat dan toch gedaan vanuit de veronderstelling, dat hij de gave der onthouding had. Maar als hij dan later via de biechtstoel en de spreekkamer in het nauwste psychische kontakt komt met de vrouw, en hij komt dan tot de ontdekking, dat hij zich vergist heeft en de gave der onthouding niet bezit, waarom mag hij dan ook zelf zijn eigen keuze niet herroepen? Ik kan het niet eerlijk vinden van de r.k. kerk om hem dan de teruggang onmogelijk te maken, vooral niet omdat zij de priester pas na zijn belofte van het celibaat in zulk een intiem kontakt brengt met de vrouw via de biechtstoel.

2. „Er zijn in de maatschappij toch ook mensen die om allerlei praktische redenen in een gedwongen celibaat leven. Ook in het huwelijksleven zelf is er toch vaak een tijd van verplichte onthouding."

Het is psychologisch heel iets anders, wanneer men door omstandigheden genoodzaakt is om in onthouding te leven, dan wanneer men door een wet van mensen voor altijd daartoe verplicht wordt.

Bovendien: zo zijn er allerlei moeilijkheden in het leven die wij tegenkomen. Neemt u maar eens een ziekte die wij te dragen krijgen; een gebrek waarmee een mens geboren wordt; een dierbare die men verliest. Maar dat zijn dingen die met toelating van de Here over ons komen. Daarin zit een kracht om in geloofsgehoorzaamheid achter de kruisdragende Christus aan te gaan. Maar wanneer het gaat over wetten die door mensen worden opgelegd, dan is het geheel iets anders.

3. „Wij beschouwen ons celibaat niet als een offer, maar als een konkrete bestaansvorm, die de westerse kerk van ons, haar ambtsdragers, vraagt. Er is dus geen sprake van bijzondere verdienste van onze kant. Mijn ouders hebben tien kinderen grootgebracht en, als we van „verdiensten" zouden mogen spreken, dan hebben zij een veel groter kapitaal verzameld dan ik."

Tilff

Indien het voor iemand geen offer meer is om voor altijd ongehuwd te leven, dan heeft hij blijkbaar de gave van de Heilige Geest, de gave der onthouding ontvangen. Moge die Geest hem dan verder geleiden tot verheerlijking van Gods grote naam.

JIJ BENT DE ZWARTE PAUS!

Van een vroegere studiegenoot van me, de pater passionist P. A. E. van Kerkhof, ontving ik een brief, waaruit ik het volgende aanhaal:

„Na verschillende artikelen van je gelezen te hebben en diverse uitlatingen te hebben gehoord, kom ik to>t de konklusie, dat je je liefdeloos en onchristelijk opwerpt tot despoot en zwarte paus.

Jij bent eerder een bedrieger en leugenaar dan een profeet. Ex-dominee Loos, die priester werd, spreekt heel anders over de protestantse kerk dan jij over de katholieke kerk. Bij Loos voel je de man Gods. Bij jou: het jezelf goedpraten. Maar je blijft priester in eeuwigheid.

Ik ben 25 jaar priester en ik voel mij intens gelukkig. Dag en nacht ben ik op de been voor het geluk van mijn medemensen, katholiek en niet-katholiek. Ik heb gewerkt en gebeden en bleef trouw aan mijn belofte.

Ik zou wel graag zien dat je op zou houden met beledigen van anderen en verheerlijken van jezelf. Hegger weet het, - Hegger de grote Profeet van onze tijd, de verkapte machtswellusteling."

Echt

Beste Piet,

Ik begrijp niet goed, hoe jij kunt zeggen dat je je intens gelukkig voelt. Iemand die je brief leest, proeft daar geen geluk uit, maar eerder verbittering. Als ik werkelijk zo'n verdorven sujet zou zijn, zoals jij mij tekent, dan zou je moeten proberen om mij door de liefde van Christus te winnen. "Was het de Geest van Jezus Christus die door je sprak, toen je die felle persoonlijke beschuldigingen op het papier zette?

En dan: pas toch op met je eigen deugdzaamheid zo op de voorgrond te stellen tegenover de vele zonden die je van mij opsomt: machtswellusteling, despoot, zwarte paus, enzovoort. Dat lijkt zo erg veel op het verhaal van de farizeeër die vooraan in de tempel de Here dankte, omdat hij niet was zoals die verachte tollenaar.

Piet, de heerlijkheid van Jezus Christus die door Zijn Geest in ons wonen wil, is zo onuitsprekelijk groot. Door het geloof zijn wij met Hem verbonden, door het geloof alleen. Moge die heerlijkheid van Christus ten volle je deel worden. Moge je leven zich ontplooien in de ootmoedige openheid naar Zijn rijke Woord.

Inmiddels met hartelijke groeten,

Het betreft hier bl. 12 van ons septembernummer.

ANONIEME KREET

Wij ontvingen ook verschillende anonieme reakties van priesters, die vanzelfsprekend voor behandeling niet in aanmerking komen. We willen echter een uitzondering maken voor bovenstaande reaktie. Er zijn nl. nogal eens protestanten, die maar moeilijk kunnen aannemen dat priesters die de Bijbel lezen, te goeder trouw rooms katholiek kunnen blijven. Uit bovenstaande reaktie blijkt echter wel duidelijk dat deze priester werkelijk meent dat hij het bij het rechte eind heeft en dat ik dwaal.

Leergezag en theologie

„De theoloog dient de kerk en het leerambt. Maar niet door alleen maar af te wachten wat het leergezag hem aan denkstof aanbiedt. Wanneer in de verkondiging of in de zielzorg bepaalde eenzijdigheden of onjuistheden worden ingevoerd, zal de theoloog het ambt dienen door zijn eerlijke kritische studies". „Slechts wie het evangelie dient, mag zich de meerdere noemen. Het is niet uitgesloten dat de theoloog soms het evangelie méér recht doet dan sommige bestuurders van de kerk. Om dit te kunnen beoordelen zullen we de argumenten van de theoloog moeten wegen". „Die kritische en corrigerende funktie is niet altijd welgevallig aan kerkelijke bestuurders".

Dit lazen we in het r.k. blad De Bazuin, 1 okt. 1967. Van harte akkoord. Ook wij bemerken vaak genoeg, dat kritiek aan kerkelijke bestuurders niet welkom is en dat sommige kerkbestuurders liever luisteren naar de stem van de tijd dan naar de stem van Gods Woord of naar argumern die vanuit dat Woord naar voren worden gebracht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen